Saturday, February 23, 2013

A*SH*N*A:MAHMUD MOATAGHEDI محمود معتقدی







محمود معتقدی 





شاعر و ناقد 





زاده ی ٢٦ مهر ١٣٢٥ آ مل 





کتاب ها :
فصل رویاهای گمشده ١٣٧٦
دستی میان پنجره و باران ١٣٨٠
عشق همچنان می تازد ١٣٨١
مثل پاره های بامدادی ١٣٨٦
یک مهتابی دیگر باتو فاصله دارم ١٣٨٦ 
پاره های عاشقی ١٣٨٧
پاره های ممنوع١٣٨٧ 
ابرها خاموشند




گزینه ی اشعا ر ١٣٧٦-١٣٩٠
تنها می توانی شاعر باشی
به گوزن های تشنه
چیزی نگو 
این همه ی ویرا نی ست


  شعر سا ده و روشن او .که زیر تاثیر شعر دهه شصت و شعر ایجاز شکل گرفت اینک جریان های رایج پس از آن را دنبال می کند  ومعتقد به سا ده نویسی رسانه یی ، اجرای مستقیم ،شر ح وقایع و دنباله روی  مخاطب  عا م شده است
برف شبانه هنوز مي بارد

تنها

يك دريچه ديگر

تا پنجره هاي چشمان تو

باز مانده است

از سپيده دمان سرد وطن

تا رويا ي كوچه هاي خاموش ات

گويي

هزار آسمان دوباره

در پيش است

آه مي داني

چه روزهاي شكسته اي

خيال ترا

از ياد برده است

از تو

تا رنگين كمان سكوت

چيزي به سقوط جهان

نمانده است

رفيق پرواز هاي زمستاني

نفسي تازه كن

كبوتران

روزي ديگر

به سرزمين تو

باز مي آيند
.
*هیچ کس / د ر اندا زه ها ی تو/ به د ریا نمی رسد
۱
ا ز را ه می رسد
خاموش
مثل کوچه ها ی خا نه و
د رخت
د ستی میا ن عصر ها ی کود کی ا ت
مگر
لب ا ز تما م وا ژ ه ها ی سیا سی
فرو بند یم
چیزی بگو
رویا یی کوجک و
مرز ها یی ممنوع
د ر صدا ی آینه ا ی
کنا ر کهنسا لی و
عشق
شا ید
همیشه خا ک بود و
فصل کا شی ها یی
شکسته تر ا ز سرزمین ها ی تو و
با را ن این خا طره
۲
با ید
که می روی
با ید
چند ا ن که د ر هوا ی درخت و
فا صله
سر می شوی
چند ا ن که ا ز اسطوره ها ی با د و
حا د ثه
کسی از حس تما م حا فظه ها ی تو
بر می گرد د
چرا
تیغی به پا نمی شود
فرد ا
بر شا نه د یگر ی ست و
جها ن
حتی ا ز نیمه ها ی منم
هرگز
چیزی نمی دا ند
۳
عبور می کند
آنکه
ا یستا د ه بر د وبا ره ا م
آنکه
مدا م
زلال تر ا زسطری عا شقا نه
ا ز برا برت
می گذ ر د
ما چنا ن که می گذ ریم
همین که آسما ن برگ ها ی زرد و
آبی ا ت
به خا نه با ز می آ یند
کولا ژد ستما یه ا ی ست
سنگین
یا که هنوز
چیزی ا زتما م روزها ی تو
د وبا ره
سقوط می کند
چتری و
این همه گفت و گو
چتری و
این همه شب ها ی بی چراغ
سکوت واین همه دریا

۴
ما را به کجا می برید ؟
تخته پا ره ها ی آهن و
آ ب
زورقی تا ریک و
ا ز شکل نخورد ه ها یت
پس می زند
خبر ا ز چه کسی دا ری
لبخند و
هزا ر جوانی ویر ا ن
ونا م شهریوری که
نا گها ن
ا زد وزخ شعر ها ی تو
می جوشد
همیشه تر واقعی
آنگا ه که
هیچ کس / د ر اندا زه ها ی تو
به د ریا نمی رسد
دا ریم
ا ز نگا ه تو
پیر می شویم
خاموش
سر د ر هوا ی وطنی د شوا ر
پا ییز ۸۶
 محمود معتقدی 
دوزخ شنبه و
رویایی به پرواز کوچکت
به یاس ها و تازیانه بیندیش
به میدان مادر
که هنوز
 دختری گمشده دارد
از؛گزینه اشعا ر




Photo: ‎(آنکه ا ز گلوی هوا و حا د ثه می آید) هیچ کس / د ر اندا زه ها ی تو/ به د ریا نمی رسد ۱ ا ز را ه می رسد خاموش مثل کوچه ها ی خا نه و د رخت د ستی میا ن عصر ها ی کود کی ا ت مگر لب ا ز تما م وا ژ ه ها ی سیا سی فرو بند یم چیزی بگو رویا یی کوجک و مرز ها یی ممنوع د ر صدا ی آینه ا ی کنا ر کهنسا لی و عشق شا ید همیشه خا ک بود و فصل کا شی ها یی شکسته تر ا ز سرزمین ها ی تو و با را ن این خا طره ۲ با ید که می روی با ید چند ا ن که د ر هوا ی درخت و فا صله سر می شوی چند ا ن که ا ز اسطوره ها ی با د و حا د ثه کسی از حس تما م حا فظه ها ی تو بر می گرد د چرا تیغی به پا نمی شود فرد ا بر شا نه د یگر ی ست و جها ن حتی ا ز نیمه ها ی منم هرگز چیزی نمی دا ند ۳ عبور می کند آنکه ا یستا د ه بر د وبا ره ا م آنکه مدا م زلال تر ا زسطری عا شقا نه ا ز برا برت می گذ ر د ما چنا ن که می گذ ریم همین که آسما ن برگ ها ی زرد و آبی ا ت به خا نه با ز می آ یند کولا ژد ستما یه ا ی ست سنگین یا که هنوز چیزی ا زتما م روزها ی تو د وبا ره سقوط می کند چتری و این همه گفت و گو چتری و این همه شب ها ی بی چراغ سکوت واین همه دریا ۴ ما را به کجا می برید ؟ تخته پا ره ها ی آهن و آ ب زورقی تا ریک و ا ز شکل نخورد ه ها یت پس می زند خبر ا ز چه کسی دا ری لبخند و هزا ر جوانی ویر ا ن ونا م شهریوری که نا گها ن ا زد وزخ شعر ها ی تو می جوشد همیشه تر واقعی آنگا ه که هیچ کس / د ر اندا زه ها ی تو به د ریا نمی رسد دا ریم ا ز نگا ه تو پیر می شویم خاموش سر د ر هوا ی وطنی د شوا ر (پا ییز ۸۶) " محمود معتقدی "‎
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)