CLASSICAL POETRY OF TODAYکلاسیک های امروز

محمد علی بهمنی 

1.TRADITIONALISTS

*SIMIN BEHBEHANI,b.18 TIR 1306/JULY 19,1927,TEHRAN.SIMIN KHALILI.
B.S.LAW,TEHRAN UNIVERSITY.
BOOKS: BROKEN SETAR (1333/1954),FOOT PRINT(1336/1957),MARBLE(1342/1963)RESURRECTION(1352/1973),A LINE OF SPEED AND FIRE(1360/1981),ARJAN PLAIN(1362/1983),SELECTED POEMS(MORVARID 1367/1988),PAPER DRESS(1371/1992),A CUP OF SIN( ),GYPSY,LETTER,LOVE(1373/1994),READ MORE THAN EVER IN LOVE(1373/1994),A WINDOW OF FREEDOM(1374/1995),WHAT I BOUGHT WITH MY HEART(1375/1996),AND NOW IS THIS(1384/2005)
IN ENGLISH: COLLECTED POEMS(2003),MAY BE IT IS MASSIAH(1381/2003),
SIMIN BEHBEHANI BELIEVES THAT HER POETRY IS EXPERINCE OF MOMENTS AND CONSTANT FOLLOWING OF TIME...A MOMENT TO MOMENT TRACE OF OUR DAY AND AGE.SHE IS FAITHFUL TO TRADITIONAL FORMS WITH  NEW FRAMES AND PERFORMANCES THAT AT TIME IS CONSIDERED OUT OF CLASSICAL NORMS AND STANDARDS.
see more: F.S;MORE FRUITFUL THAN SPRING,AN INTRODUCTION TO POETRY OF WOMEN IN IRAN,DONYAYE MADAR,TEHRAN 1991,PP.18-19
*Mehdi Hamidi Shirazi Shiraz 1914-1986 Tehran

مهدی حمیدی شیرازی 

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزلها بمیرد
گروهی بر آنند که این مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد
شب مرگ از بیم آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی ز آغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش باز کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد

حمیدی شیرازی

ALI ASHTARI FARHAD
MOHAMMAD ALI BAHMANI

محمد علی بهمنی *

هی مترسک کلاهت را بردار

قطره قطره اگر چه آب شدیم
ابر بودیم و آفتاب شدیم
ساخت ما را هم او که می پنداشت
بی یکی جرعه اش خراب شدیم
ما از آن سودن و نیاسودن
سنگ زیرین آسیاب شدیم
گوش کن ما خروش و خشم تو را
هم چنان کوه بازتاب شدیم
اینک این تو که چهره می پوشی
اینک این ما که بی نقاب شدیم
ما که ای زندگی! به خاموشی
هر سوال تو را جواب شدیم
دیگر از جان ما چه می خواهی؟
ما که با مرگ بی حساب شدیم
ABBAS SADEGHI PEDRAM
HUSHANG EBTEHAJ(H.A.SAYEH)
*MOHAMMAD HOSSEIN SHAHRIAR

چه غم، عشقم جوان است ای پری
وین جوانی هم هنوزش عنفوان است ای پری

هر چه عاشق پیر تر عشقش جوانتر ای عجب
دل دهد تاوان اگر تن ناتوان است ای پری

پیر مــاه و سال را پهلو نمی کردم تهی
با غمت پهلو زدم، غم پهلوان است ای پری

هر کتاب تازه ای کز ناز داری خود بخوان
من حریفی کهنه ام درسم روان است ای پری

یاد ایامی که دل ها بود لبریز امید
آن اوان هم عمر بود این هم اوان است ای پری

روح سهراب جوان از آسمان ها هم گذشت
نوشدارویش، هنوز از پی دوان است ای پری

با نــواهــای جـــرس گاهـــی به فـــریادم بــرس
کیــــن ز راه افــتاده هم از کاروان است ای پری

کـــام درویشـــــان نداده خـدمت پیران چه سود
پیــــر را گــــو شــهریار از شبروان است ای پری

شهریار. 

HOSSEIN MONZAVI
ASGHAR VAGHEDI,B.ESFAND 1319/1941,KERMANSHAH
ABDOLALI ADIB BORUMAND
MOHAMMAD ADIB TUSI 1283-1359
KARIM AMIRI FIRUZKUHI
MEHRDAD AVESTA
MOHAMMAD EBRAHIM BASTANI PARIZI
YADOLLAH BEHZAD
NOZAR PARANG,1317-22 MORDAD 1385/13 AUG,2006 TEHRAN
HOSSEIN PEJMAN BAKHTIARI,1279-29 TIR 1353/JULY 20,1974 TEHRAN
HASHEM JAVID
ALI ASGHAR HARIRI
ABDOLSAMAD HAGHIGHAT
ABDOLRAFI HAGHIGHAT
MEHDI HAMIDI SHIRAZI
PARVIZ KHAEFI
KHALILALAH KHALILI
ADELNEJAD KHALATBARI(GHOGHA)
TARANEH KHALATBARI SOHRAB
DR.NOSRATOLLAH KASSEMI
ٍReza Maghsadi

باز به “چمخاله” ام

رضا مقصدی

باز به “چمخاله” رفت
خاطره ی خوب من.
باز به خونم نشست
شادیِ محبوبِ من.

پرده ی مهتاب را
مَی زده ، پس مِی زنم.

باز درین بی کسی
با تو نفس می زنم.

ساحل ِ سرمست با-
عاطفه، همدست بود
ماه ، غزل می سرود
دل زتو سرمست بود.

باز به “چمخاله” ام
حسرتِ هرساله ام.

MOHAMMAD DANESH BOZORG NIA
GHOLAMALI RADI AZARAKHSHI
VALIOLLAH DORUDIAN
BIUK RAHI MOAYERI
VAHID DASTGERDI
EBRAHIM SAHBA
BAHMAN SALEHI
ALI SEDARAT NASIM
LOTFALI SURATGAR
MOHAMMAD HOSSEIN ALIABADI
SAID NAFISSI
EMAD KHORASANI
MAHMUD FARROKH
BADIOLZAMAN FORUZANFAR
MAHMUD KAMAL
NASROLLAH FALSAFI
MOHAMMAD GHAHRAMAN

تاجوان است دلم ، پیرمخوانید مرا
همچنان مردِ رهِ عشق بدانید مرا

مطربان! گوش برآوازشمایم شب و روز
پا به هربزم نهد یار ، بخوانید مرا

ای بهشتی صفتان! نیست به کوثرنظرم
بوسه ای تر زلب او بچشانید مرا

ای نسیم سحر و بادِ صبا ، برخیزید
چون پر ِکاه ، به آن کو برسانید مرا

نیست بی آن گل ِرویم سر ِدیدار ِچمن
دوستان! این سو و آن سومکشانید مرا

باتو ای دردِ طلب ، شوق درآمیخته است
در رهِ دوست روانم ، بدوانید مرا
ای دعاها که ز معراج ِاثر می آیید
ساعتی دربر ِدلبر بنشانید مرا

چند ای عشق و جنون ، دردسرعقل کشم؟
بشتابید و ز دستش برهانید مرا

ساقیان! گرچه کند غلغل ِمینا مستم
باده ناخورده ز میخانه مرانید مرا

خون دل می خورم ای نم نم باران و بهار
لاله ای در دل ِخاکم ، بدمانید مرا

برم از باد ِ خزان ریخته ، ای رهگذران
داغ من تازه شود ، گربفشانید مرا

محمّد قهرمان 1390/3/8
YAZDANBAKHSH GHAHRAMAN
AHMAD GOLCHIN MAANI
HOSSEIN MASRUR SOKHANYAR
ABBAS KEIMANESH
MOSHFEGH KASHANI
MAZHER MOSAFFA
ALI MOYED SABETI
NAVAB SAFA
ABDOLVAHAB NURANI VESAL
ABOLHASAN VARZI
JALELDIN HOMAI SANA
RASHID YASEMI
HABIB YAGHMAI
LEYLI GOLZAR
BAHMAN TUSI
SADEGH SARMAD
AHMAD SOHEILI
MEHDI SOHEILI
NEZAM VAFA
Asghar Vaghedi

اصغر واقدی  

ا*ش*ن*ا 

آثار : جرقه,.آواز عاشقان قدیمی ,تماشا و حیرت,.شعر و شکوفه ها
بما اجازه ندادند
که شعر عاشقانه بگوییم
بما اجازه ندادند مهربان باشیم
میان میکده با گریه های پنهانی
شب مکررمان را بروز آوردیم
ودر پناه درختان ودر پناه سکوت
قدم زدیم در این جاده های طولانی
بما اجازه ندادند
کهدر عزیزین لحظه های بیخبری
بپاس خاطر دلهایمان که خاموش است
بعاشقانه ترین روزها بیند یشیم
وپر کینم فضا را زعطر خاطره ها
وشهرخفته وبیمار را
به چلچراغ غزلهایمان بیارائیم
تو ای زلاترین چشمه نوازش و مهر
که با شکوه تر از روزهای پائیزی
میان ما شب طولانی زمان جاریست
تو خوب میدانی
که سالههای جدائی بما چگونه گذشت
هنوز در دل این کوچه های خاطره خیز
طنینزمزمه عاشقانه می پیچد
وذهن پنجره از انتظار لبریز است . ***
توای نهایت خوبی ! چگونه باید گفت ؟
کهاین زمانه نفرینی
که این هوای غبار آلود
که این فضا شناور میان آتش و دود
وروز های سیاه گرسنگی ، هرگز
بما مجال ندادند
به عاشقانه ترین لحظه ها بید یشیم

...
2.CONTEMPORARIES WHO WROTE CLASSICAL WORKS OR REGRESSED

MANUCHEHR ATASHI

گریز
منوچهر آتشی
^
دلم نمی تپد از شوق آشیانه زدن
غریب وار خوشا پربه هرکرانه زدن

به آبیاری باغ دگر بکوش ای ابر
که نخل مرده ندارد سر جوانه زدن

هزارتیریکی کارگرنشد ازمرگ
شکسته باد کمانش ازاین نشانه زدن

مصون زشیطنت کودکان کجاماند
پرنده را زسر کاج کوچه لانه زدن

به چاه تنگ زنخدان چنین رهاشدن است
سزای بال و پر آن گونه گرد دانه زدن

سیاه مست و غریب دیار و شیفته وار
خوش است دردل شب نعره ی شبانه زدن

هنوزکودک عشقم، ملامتم چه کنی؟
زشب به کوچه ی او بانگ عاشقانه زدن

اگرچه ازهمه سوسنگ کینه می بارد
خوشا به خلوت غم نرد دوستانه زدن

منوچهر نیستانی Manuchehr Neyestani
MEHDI AKHAVAN SALESS
M.AZAD
MANUCHEHR NEYESTANI
FEREIDUN TAVALLI
Parviz NATEL KHANLARI
NADER NADERPUR
ESMAIL KHOI
NEMAT MIRZAZADEH AZARM
...
see more:RAHNAMAYE KETAB,VOL.5,NO.11-12,ESFAND 1341/1963