گلچين معاني:
١٨ دی ١٢٩٥ تهران
١٦ اردیبهشت ١٣٧٩ تهران
از روی کتاب کودکی خواند ايران وطن عزيز ما است
گفتاکه معلمش بگو ماست ما است مخوان که ناروا است
شاگردک بينوا ندانست که ماست جدا وطن جدا است
وز گفتن ماست رو ترش کرد که ماست جدا وطن جداست
گفتا اگر وطن بود ماست ماک و مرقش بگو کجاست
استاد که مرد زيرکی بود چون ديد که پرسشی بجا است
گفتش که گر آبکی است اين ماست بشنو که بگويمت چرا است
اکنون که اساس ماست مالی بنیان کن خلق بینوا است
وز جمله حقوق خویش محروم این قوم به ضعف مبتلا است
ماک و مرغی که دارد اين ماست در سفره چرب اغنيا است
ترشيده و چرخ کرده اش نيز قوت شب و روز هر گدا است
گر خاصیتی بود در این ماست البته نصیب اقویا است
کار ضعفا همیشه کشکی است زین ماست کشان بی حیا است
گر ماو توايم شلتر از ماست گر ماست شل است از خود ماست
No comments:
Post a Comment