ا * ش * ن * ا A*SH*N*A
آرشیو شعر نو ایران ARCHIVE SHER NOW IRAN
hassan hessam,writer and poet
حسن حسام،شاعر و نویسنده
زاده ی ٢٩ دی ١٣٢٤ رشت /
١٩ ژانویه ١٩٤٦
OEUVRES:
بعد از آن سال ها ١٣٥٢
کارنامه احیا
آواز خروسان ،کاوه و یاشار ١٣٥٧
بر جاده های رهایی ،کاوه و یاشار ١٣٥٧
خوشه های آواز ، فروغ،آلمان ١٣٨٢
گوزن و صخره ،سه دفتر شعر ،..
وقتی هم شلاق داغ
با شتاب
فرود می آمد
و نعره ی درد را
به آسمان می برد
با چشمان آبش می آمد
عین چشمان یک ماهی
خیس و آبی !
و دام را که هر دم ویران می شد
دوباره با دلش می ساخت
هی خانه های دلم خراب می شدند
هی می آمد آبادشان می کرد
حسن حسام :خوشه های آواز
پشت صحنه
در خامشی به آینه گفتم:
بازیِ نقش تمام است
پرده را ببر پایین
یا پاک کن نگاه مرا
از چشم
و آب کن خیالِ مرا
در سر
یا یک سره
بشکن
بریز
ختمش کن
*
بی چاره آینه
چون عاقلی
به دیوانه
مغموم و مات
نگاهم کرد
و تار شد
مانندِ ماه
در شب ابری
من ماندم و
سکوت و
خالیزار
و شب
که آینه را پر می کرد
آهوبانو
به زنان رسته از بندی که سیمای نظام شکنجه را برملا کرده اند
هنگام که
ستارگان
خاموشند
آسمان پایین می آید
و تیغه یِ تاریکِ ماه
آواره است،
ترانه های روشنت
آبشار می شود
و ما،
به چون جنگلی بی باران
آن را می نوشیم
در آوازِ بارشِ خاموشِ برگ هایِ سوخته
و رعشه ی شبدرهای تشنه
بر نگاهِ تلخِ مادرانِ مات
*
هنگام که
ماـ همه ی گودالیان ـ
مثل ماهِ گرفته
تاریک می شویم
و شیون شومی در اعماقِ جنگلِ تار
با کرنای زوزه ی گرگانِ دوردست
موسیقیِ هراس می نوازد،
ترانه های روشنِ تو
چنان که
باران
بر خارزاران
بر ما
می بارد
*
آهوبانو!
فریادِ خفه شده ی شبانه های خاموش
فریادِ بی صدا
برای ما بخوان
بخوان
بخوان
مراثیِ بی داد را
تا انفجار کینه
و ازدحام رایحه ی خشم
که خاموشی
زمهریر فراموشی ست
*
آهوبانو!
آوازِ روشنت را
بر جانِ داغ دارِ زمین
جاری کن
و عشق را
نشاء کن
بر خاکدانِ یائسه ی سرد
که شقاوتِ بی داد
از اندازه ی آدمی فرا رفته ست
و انسانِ در مسلخ
تنها مانده است
آهوبانو
با روشنایِ فریادت
چون هیمه ای در آتش
زندانِ شیخ و شحنه
روایت کن
وز روزگارِ تیره
حکایت کن
چشمانِ ماهی
ترانه سرود برای مادرانِ عزادار لاله کار
ناگه نگاهش
ناباور اِستاد
چشمش به چشمِ
صیاد افتاد
موج است و بازو
توفان و پارو
گشته گلاویز
با مرگِ خون ریز
هم چون بهاران
در چاه پاییز
مرغی که از تیر
آهو به نخجیر،
آهووش ما
افتاد از پا
*
فواره زد خون
رخساره گلگون
جان و جهانش
جانِ جهان شد
*
خونش روان شد
هر جا
دوان شد
در کوی و صحرا
دشت و دمن ها
باغ و بیابان
روی خیابان
از این خیابان
تا آن خیابان
کویی به کویی
شهری به شهری
هر جا که عشقی
سر زد جوانه
و عاشقان را
از آن نشانه
می رفت خونِ
آهووش ما
*
فواره زد خون
رخسار گلگون
جان و جهانش
جانِِ جهان شد
*
خود رسته از خود
خود ریشه در خود
تا کی که جوشید
از خاک رویید
با شاخه ها و
برگِ فراوان
چون لاله زاران
در بی شماران
زیبای ما شد
رؤیای ما شد
در تیره زاران
دانای ما شد
فواره زد خون
رخسار گلگون
جان و جهانش
جانِِِ جهان شد
*
مرگش چنان چون
خوابی پریشان
او زنده در ما
ما زنده در او
این عاشقستان
معشوقِ ما شد
امروزِ ما شد
فردایِ ما شد
*
فواره زد خون
رخساره گلگون
جان و جهانش
جانِ جهان شد
*
ای داد
ای داد
بی داد را
آن را که با عشق
رشته ست بنیاد
باید نمیراد
باید
نمیراد
زین کوهِ بی داد
فریاد
فریاد
*
فواره زد خون
رخساره گلگون
جان و جهانش
جانِ جهان شد
*
مرگ آمد اما
چون مار کبرا
خونسرد
بی درد
در لحظه ای سرد
پیچید خود را
بر گردن آن
آهوی زیبا
دیدی
تو دیدی
چشمان ماهی
در بی پناهی
وقتی که از تور
افتاده بر خاک
وای از نگاهش
وای
ی ی
از نگاهش . . .
---
... در این شب ِ قُرُق
محبوبه های شب
در گوش ِ هم به زمزمه مشغول ؛
" وقت است خاک برآشوبد.
وقت است ماهیان ِ قرمز
مانداب را
نقبی زنند به دریا "
مشعل بیاورید
مشعل بیاااااااورید
ما عطر ِ خود را داریم
و دختران ترانه ی خود را...
بر بام ِ شب ،
کمند ِ عیاران.
مشعل بیااااااورید
مشعل بیااااااورید ....
این کوچه را گلاب بپاشید
این کوچه را گلاب بپاشید.
مردان ِ ما ،
سنگین و استوار
از راه می رسند.
در چشم شان سحر
با عشق شان سحر
انبان شان سحر
اسبان شان سحر
در مشت شان سحر
با خشم شان سحر
اسپندها کجاااااااست ؟
کُندر بسوزانیم
کُندر بسوزانیم......
" حسن حسام "
" بندهایی از سروده ی بلند ِ محبوبه های شب "
.........................
---
... در این شب ِ قُرُق
محبوبه های شب
در گوش ِ هم به زمزمه مشغول ؛
" وقت است خاک برآشوبد.
وقت است ماهیان ِ قرمز
مانداب را
نقبی زنند به دریا "
مشعل بیاورید
مشعل بیاااااااورید
ما عطر ِ خود را داریم
و دختران ترانه ی خود را...
بر بام ِ شب ،
کمند ِ عیاران.
مشعل بیااااااورید
مشعل بیااااااورید ....
این کوچه را گلاب بپاشید
این کوچه را گلاب بپاشید.
مردان ِ ما ،
سنگین و استوار
از راه می رسند.
در چشم شان سحر
با عشق شان سحر
انبان شان سحر
اسبان شان سحر
در مشت شان سحر
با خشم شان سحر
اسپندها کجاااااااست ؟
کُندر بسوزانیم
کُندر بسوزانیم......
" حسن حسام "
" بندهایی از سروده ی بلند ِ محبوبه های شب "
.........................
No comments:
Post a Comment